آنگاه که در لانه گردن فراز می داریُ سینه را جلو می دهیُ روی پنجه می ایستی و بال ها را بر هم می زنی تا بچه ها
ببینند و یاد بگیرند
ُبه این فکر نکرده ای که وقتی پرواز را آموختند و پریدند و رفتند ُچقدر آشیانه بوی تنهایی و غم خواهد گرفت
اما تلخی این غم را به شیرینیه تماشای پرواز آنها معاوضه کن
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
